Zwangerschapsboeken voor mannen zijn een zeldzaamheid; die van het luchtige en toch hartverwarmende soort al helemaal. Annemiek las ‘Tuurlijk schatje’ en alhoewel niet de doelgroep (want geen man), ging ze er toch met een vertederde glimlach doorheen.
‘Jasper Rombout is man’ staat op de achterflap van het boek. Laat dat nou ook de doelgroep van zijn boek zijn. Een maand ligt het nu in de winkel en de verkoop loopt als een tierelier. Begrijpelijk, want veel boeken voor aanstaande vaders zijn er niet, en als ze er al zijn staan de pagina’s vaak vol met flauwe nonsens. Zo niet bij Jasper. Hij hield vanaf het begin van de zwangerschap van zijn vriendin Jon aantekeningen bij, 294 ‘bizarre dagen’ lang. Dochter Moos is ondertussen anderhalf, een eigenwijs blond grietje dat van dansen houdt.
Ik was dertig en ja, ik wilde mijn eigen poepluiers, eerste woordjes en wankele stapjes.
Even een sprong terug. Ik ken Jasper persoonlijk, omdat we samen bij Het Parool werkten. Een zeldzaam ontwapenende en sociale man. Zijn kinderwens bleef lang sluimeren, omdat hij zeven jaar lang een relatie had met een vrouw die al twee kinderen had. “Na vier jaar in de relatie kwam mijn kleine neefje een tijdje bij ons wonen”, schreef hij eerder in een blog voor Ouders van Nu. “Terwijl ik bleef ontkennen, zag zij – mijn neefje liefdevol in slaap neuriënd – mijn kinderwens ontspruiten. Zag zij hoe anders ik was als híj ’s ochtends op mij sprong. Hoe ik zonder pruttelen de dag in ging. Met elk uur dat hij bij ons was, moet zij gevoeld hebben dat haar eigen gezin afbrokkelde. Dat er iets in mij aanwakkerde dat niet meer weg zou gaan. Ik had het mannelijke equivalent van rammelende eierstokken: stuiterende zaadleiders. Ik was dertig en ja, ik wilde mijn eigen poepluiers, eerste woordjes en wankele stapjes. En zij zag het. En hoe onelegant ik, niet lang daarna, mijn vertrek ook inleidde, welk een pijn ik haar kinderen ook bezorgde, ze snapte het. Beter dan ik waarschijnlijk.”
Ze kwam er, zijn meisje Moos. En Jasper schreef dus een boek. Zo mooi, ontroerend en lief als zijn columns voor Ouders van Nu zijn, zo statig vond ik aanvankelijk het boek: de korte, staccato zinnen werkten op mijn zenuwen. En waar hij in de columns duidelijk een vrouwenpubliek bedient, is het boek er voor de vent naast haar op de bank. En mannen houden niet van poespas, maar van seks (daar gaat het echt best wel erg veel over in het boek. Of beter: over het gebrek er aan in trimester één en drie, en het genot als ‘je meisje’ het tweede trimester een ongekend hoog libido heeft) en uitslapen.
Het testosteron spat van de pagina’s, maar ook de liefde en waardering die hij voelt voor zijn vriendin.
De vorm is goed gekozen en wérkt. Elke dag van de zwangerschap heeft een kort stukje tekst; de maandagen zijn voor papa (en gaan dus vaak over seks), de dinsdagen staan in het teken van mama (met ook mooie tips over hoe je haar kunt helpen, c.q. verwennen), op de woensdagen krijgt de vader-in-wording praktische tips, op donderdagen focust hij op de ontwikkeling van de baby, vrijdag op vrienden en familie, zaterdag gaat over vrije tijd en elke zondag bestaat uit een ultrakort zinnetje (ja, nóg korter dan de anderen) over niets doen (‘zet een cd op’, ‘kijk naar de wolken’). Wat razend knap gedaan is, is dat hij de luchtigheid behoudt en tegelijkertijd veel informatie verpakt in die tergend korte zinnen.
‘Tuurlijk schatje’ is een boek door een vent, voor een vent. Het testosteron spat van de pagina’s, maar ook de liefde en waardering die hij voelt voor zijn vriendin. Dat maakt het allemaal goed in balans. Zet maar op het lijstje voor Sinterklaas zou ik zeggen.
Jasper schrijft op de website van Ouders van Nu columns over de periode voor, tijdens en na de bevalling.
