Recensie Playful Parenting – Lawrence Cohen

Suzan is meer een bouw- dan een prinsessenmoeder, maar toen las ze een boek dat haar spelenderwijs leerde meer in contact te komen met haar dochters belevingswereld.

Spelen met je kind is als volwassene helemaal niet zo makkelijk, en fantasiespel, hoe gaat dat ook al weer? Zeker als je – zoals ik – een Legomoeder bent en na een stel bouwende kinderen een meisje krijgt waarbij de linker- en rechter voordeur van het Playmobil prinsessenkasteel nog met elkaar converseren onder het genot van een kopje thee. Dan kan het nog best lastig zijn om op elkaars golflengte te komen. En met elkaar in contact zijn, dat is waar het bij samen spelen bij uitstek om gaat.

Vader, psycholoog en speltherapeut Cohen schrijft warm en vol enthousiasme over het belang van alle aspecten van spelen; dat hij soms ook de neiging heeft wat vol van zichzelf te klinken is hem daarbij vergeven.

Playful Parenting  is vooral een heel praktisch boek, vol levendige voorbeelden. Tijdens een boswandeling in de Duitse Eifel kwam ik een situatie tegen waarbij zo’n voorbeeld zelfs letterlijk bruikbaar was.

Onze kleuter werd gebeten door een rode mier. Het deed pijn, ze was er erg van geschrokken en er behoorlijk van onder de indruk. We deden het rollenspel waarvan Cohen vertelt dat het erg nuttig kan zijn: eerst was zij de Grote Boze Mier die mij achterna zat om mij te bijten – “Nee, help! Daar komt ie aan!” En daarna was ik een gekke onhandige mier die probeerde haar te bijten, maar die daarbij over zijn eigen pootjes struikelde, in zichzelf beet, en nog meer gekkigheid uithaalde waar ze om moest schateren van het lachen.
Op deze manier, met behulp van een rollenspel waarbij je van kant wisselt, kan een kind kleine en grote gebeurtenissen verwerken. Met alleen een knuffel en praten erover zou je dat niet zo bereiken.
IMG_3432a
“Join children in their world. In playful Parenting, ‘getting on the floor’ may mean literally getting down on the floor, right where children like to play.”
 Andere thema’s die voorbij komen zijn o.a. de kunst van het stoeien en het aangeven van grenzen, en ook legt Cohen uit waarom gelijk verdelen van aandacht en tijd niet hetzelfde is als aandacht geven naar behoefte. Hij gebruikt daarbij het beeld van een kopje: bij de ene persoon blijft zo’n kopje altijd gevuld, waar er bij een ander haast geen bodem in lijkt te zitten.

 

Dit is een erg fijn boek in mijn boekenkast, dat ik over een tijdje vast nog eens zal pakken om te herlezen. Ik las de Engelse versie: het boek is ook in het Nederlands vertaald met als titel Spelend Opvoeden. Deze Nederlandse uitgave is alleen nog tweedehands verkrijgbaar met wat geluk.
Deel je liefde
Suzan Put
Suzan Put

Beelddenker met ontelbaar veel hobbies, twee rechterhanden en fingerspitzengefühl. Moeder van puberzonen en kleuterdochter.

Artikelen: 6

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ga naar de inhoud