Hoe ga ik om met mijn boze, om zich heen slaande kind?

Mijn zoon van 7,5 kan op sommige momenten heel boos reageren als het hem niet zint wat wij op een bepaald moment van hem willen. Gelukkig niet vaak, maar wel vervelend en lastig om mee om te gaan.
Concreet voorbeeld: hij was bij de buurkinderen aan het spelen en we hadden de afspraak dat het spelen om half 5 afgelopen zou zijn omdat we nog een klusje moesten doen. Ik ging hem halen (iets eerder dan half 5, want ben altijd stelselmatig te vroeg) en toen merkte ik al dat hij bozig was. Toen ik er verder op in ging en op de afspraak wees, werd hij nog bozer en sloeg hij mij in het voorbij gaan. Ik vind dat niet ok en dat heb ik ook gezegd. Heb geprobeerd om samen de boze bui op te lossen, maar dat lukte eigenlijk niet. Hij stormde naar boven en ik bleef beneden.
Denk dat een groot deel ook bij mij ligt, was zelf ook emotioneel omdat het een lange 2 weken waren. Zoon had in het ziekenhuis gelegen voor een kleine ingreep en kon nog niet alles doen terwijl hij wel veel energie heeft.
Wat we wel al met hem doen is samen mediteren (vindt hij ook fijn) en hierin ook aandacht geven aan gevoel en dat je niet je gevoel bent. Heb later ook met hem gepraat en hebben allebei (zoon en ik) de boze bui als leerpunt genoemd.
Maar waar ik vooral naar op zoek ben, is: hoe reageer je in het moment als je kind heel boos is en gaat slaan? Hoe help je hem daar doorheen en hoe zorg je dat het slaan stopt voor volgende keren?

~ Anoniem (naam bij de redactie bekend)

De antwoorden

Het dilemma leverde veel prachtige en inspirerende antwoorden op, waarvoor hartelijk dank. Juist omdat jullie antwoorden zo mooi waren, vonden we het zonde om een selectie te moeten maken. Je leest hier dus alle antwoorden, ongecensureerd en onverkort, die binnen zijn gekomen. Dat maakt dat dit een lang artikel is, maar wel ontzettend de moeite waard om te lezen!

Handelen vanuit inzicht

Veel kinderen moeten zich er even op instellen dat ze naar huis moeten. Even van tevoren aankondigen dat hij nog een kwartiertje kan spelen/spelletje af kan maken of iets dergelijks en dat dan mama hem komt halen kan helpen. Ook nog even een kopje thee drinken bij het kindje waar hij speelt, dan gaat de overgang wat geleidelijker. Zo voelen kinderen zich wat minder abrupt overvallen. Kinderen gaan zo op in hun spel, ze staan niet stil bij de afspraak dat ze zo en zo laat naar huis moeten. Als je net heel fijn aan het spelen bent is het niet leuk als je zo plots moet stoppen. Ik zou dus inzetten op het voorkomen dat hij zich zo overweldigd voelt door zijn teleurstelling. Als je erachter probeert te komen waarom je kind zich niet fijn voelt, kun je vanuit inzicht handelen ipv alleen reageren op het gedrag van dat moment. En het gevoel van je kind mag er ook zijn. Als de boze bui ‘weg moet’ dan kan hij zich juist niet uiten. Je kind mag gevoelens doorleven en jij kan hem helpen door er voor hem te zijn. Je kunt je kind laten vertellen wat hij voelt. En door dit te herhalen voelt je kind zich gehoord en begrepen en mag zijn gevoel er zijn. Als je zegt dat een kind niet boos mag zijn, wil het gevoel toch ergens eruit. Ook als je niet zegt dat hij niet boos mag zijn, maar je wil zelf van binnen dat de boze bui weg moet, dan merkt je kind dat en kan het gevoel hebben dat zijn gevoel er niet mag zijn. En doorgaans worden kinderen als hun gevoel er niet mag zijn (en grote mensen) vaak juist bozer of voelen zich andersinds niet fijn. Op basis van de uitleg kan ik niet helemaal goed opmaken of dit bij jullie speelt.

~ Anoniem

Boosheid erkennen

Mijn beste tip (ik krijg altijd terug van ouders, dat het heel goed werkt) is: erkenning geven. Zijn boosheid erkennen. Dat kan met “ik zie dat je boos bent”, maar dat is nog wat afstandelijk. Voel en maak contact met zijn boosheid, open je ervoor. Dan komen de goede woorden vanzelf. Beaam de reden van zijn boosheid (als je die begrijpt). “het is ook stom, dat we nu naar huis moeten. Je wou veel liever hier blijven, hè” of “Wat jammer nou, dat we naar huis moeten. Want het spelletje is nog niet uit”.
Dat is waar een kind behoefte aan heeft. Begrepen worden. Erkend worden. Probeer het maar eens uit.

~ Karla Mooy

In de hoek zetten

Dit klinkt als een kleuter die zijn zin niet krijgt en gaat stampvoeten. En dat moet dan ook op dat niveau worden opgelost. Een brutale kleuter pak je vast en zet je in de hoek (ws heb je dat weinig gedaan). Op zo’n moment valt er er niet met hem te praten. Dat geld ook voor je zoon. Hij moet gewoon met je mee naar huis (zelfs als je de afspraak met hem van half 5 niet had gemaakt) en als dat niet op een normale manier kan dan mag ie de rest vd dag niet achter de iPad/tv of de volgende keer niet meer spelen of vroeg naar bed en excuses naar jou. Als ouder laat je de grens zien en dat is liefde geven. Wat betreft de emotie (boosheid) zelf, dat mag er gewoon zijn en dat hoef je niet ter plekke op te lossen

~ Anoniem

Rust of nabijheid?

Ik krijg uit het verhaal niet de indruk dat het te maken heeft met de ingreep, maar dat het iets is wat al langer speelt. Daarom zal ze daar ook geen details over hebben gegeven, misschien zijn z’n amandelen geknipt ofzo. Had meer het idee dat ze het noemde omdat hij vanwege zijn herstel nu rustig aan moet doen en dat dat de nodige frustraties oplevert. Maar goed ik geef toe dat dat natuurlijk aannamens zijn.
Wat ik me afvraag is wat hij op het moment dat hij zo boos is zelf het liefste wil. Wil hij met rust gelaten worden of wil hij juist liever nabijheid/knuffelen?

~ Anneliet Los

De ingreep

het kind is in het ziekenhuis geweest voor een kleine ingreep… daar zou ik eerst naar vragen. wat voor ingreep dan? hoe was hij daar?

~ Corrie Stoffer

Onvoorwaardelijk?

In de hoek zetten, dat is toch niet onvoorwaardelijk?

~ Dorian

Volgende week weer een nieuw dilemma (en stuur er vooral ook een in als je er een hebt)

De antwoorden op het vorige dilemma, over een opstandig kind en een autoritaire opa, vind je hier.