Met meerdere kinderen is het vaak schipperen met het verdelen van aandacht. Af en toe één op één iets doen is dan enorm waardevol, maar vooral ook leuk. Annemiek ging met haar oudste dochter naar Parijs en kwam terug in jubelstemming.
Het zijn voorspelbare momenten waarop ik soms denk: Drie kinderen, dat zijn er eigenlijk best veel. Als ze allemaal tegelijk ziek zijn bijvoorbeeld, of als ze ’s nachts om de beurt wakker zijn. Tijdens de ochtend- en avondspits. Maar vooral als mijn drie dochters van (bijna) 9, 6 en anderhalf tegelijkertijd iets met me willen doen. De leeftijden en behoeften verschillen op dit moment dusdanig dat combineren lastig is. De een wil eindeloos torens van Duplo omgooien zonder dat de bouwers daarvan balen, de ander knutselen zonder dat haar dreumeszusje de boel vernielt en de pre-puber (zo voelt het althans) wil kletsen op de bank zonder getetter van de anderen erdoorheen. Tsja.
Maar het wringt toch. Niet alleen omdat ik het sneu voor hen vindt, maar ook omdat ik ze zelf mis, die leuke grote meiden van me.
De oudste twee zijn zo flexibel dat ik ze er vaak intens dankbaar voor ben – het voordeel van een nakomertje is dat de andere kinderen wel snappen dat zo’n kleintje nog niet kan wachten. En gelukkig zijn ze, naast dat ze elkaar ongenadig de tent uit kunnen vechten, eerst en vooral beste vriendinnen, die het dus ook zonder hun moeder meer dan prima kunnen redden.
Maar het wringt toch. Niet alleen omdat ik het sneu voor hen vindt, maar ook omdat ik ze zelf mis, die leuke grote meiden van me. Daarom gaan we één keer per jaar op minivakantie met één van de meiden. Dankzij oma en opa kon die traditie voortgezet worden toen onze derde dochter ons gezin compleet maakte. Nu mijn oudste dochter de negen nadert, gaat haar vizier steeds meer de buitenwereld op; ze kijkt elke avond het Jeugdjournaal, wil van alles en meer weten over geschiedenis en kijkt al onze fotoboeken van toen reizen over de wereld nog een hobby was. Dus toen ze mocht kiezen waar ze dit jaar heen ging, zei ze zonder twijfel: Parijs. De middelste zei Duinrell, dus het was snel duidelijk: Ik ging met de trein naar Frankrijk en mijn man ging drie dagen iets doen met enge achtbanen en gore pannenkoeken.
Weer hoteldebotel zijn op je kind. Genieten en verwonderen over gesprekken die je samen voert
Drie hele dagen samen. Vanaf het moment dat we op Schiphol op de trein stapten, begon het feest. Geen laptop of telefoon, maar galgje spelen en gekke bekken trekken. Samen in een bed in het hotel. Het ontbijtbuffet, de Eiffeltoren (erop durfde ze niet, wat ik gezien de rij niet zo heel erg vond), met zo’n vreselijke toeristische dubbeldeksbus door die prachtige stad, naar een museum (en dat je kind het leuk vindt, woei!), uit eten, wandelen, struinen, winkelen, ijsjes eten, kletsen, lachen, meer kletsen, knuffelen. Weer hoteldebotel zijn op je kind. Genieten en verwonderen over gesprekken die je samen voert, ongebreidelde trots en tegelijkertijd weemoed over de tijd die tussen de vingers doorslipt.
Je hoeft natuurlijk niet naar Parijs, er zijn tal van mogelijkheden, die en financieel (want hállo, ik was even vergeten wat een budgetonvriendelijke stad Parijs is) en logistiek wat beter te behappen zijn:
- Je moet een beetje geduld en geluk hebben, maar op vakantieveilingen.nl kan je spotgoedkope minivakanties ‘winnen’. Zo ging ik een paar jaar terug voor een paar tientjes met een van de dames naar een hotel bij Haarlem.
- Overnachten is geen must, je kunt ook gewoon een dagtrip maken naar een speeltuin, museum, pretpark of recreatiegebied.
- Een museumjaarkaart mensen! Je hebt het er zo uit, en het maakt het makkelijker om ook voor een paar uurtjes naar een museum te gaan, of zelfs maar voor één favoriet schilderij (dat doe je toch minder snel als je de volle mep betaald hebt).
- Heeft een van je kinderen een partijtje? Neem de ander mee met wegbrengen en vul die paar uur tot het ophalen met samen iets leuks doen. Idem dito met zwemles of sporttraining.
- Wekelijkse boodschappen doe ik altijd samen met mijn middelste dochter. Zelf sinaasappelsap persen en broodjes voor de lunch uitzoeken; het hoeft niet groots en ingewikkeld zijn.
- Kijk of er tenminste één wekelijkse activiteit is die je altijd met een van je kinderen doet; een keer koken, door de wasstraat met de auto, post naar de brievenbus brengen, boodschappen doen, biebboeken terugbrengen. Kinderen hechten aan kleine, voorspelbare tradities.
- Ook op de gezinsvakantie straks in de zomer kan je een keer met een van je kinderen iets doen. Zijn het er meer dan twee, en is er geen oppas in de buurt, dan is het een kwestie van afwisselen met je partner.
Niet alleen waren we allemaal in een opgeladen jubelstemming toen we – ook weer blij dat we gewoon weer compleet waren – maar het uitstapje had nog een onverwacht positieve bijwerking: De zussen hadden elkaar zo gemist, dat ze drie (!!) volle dagen geen ruzie gemaakt hebben. Hoppatee, die kunnen we in onze zak steken. Ik kijk nu al uit naar ons volgende avontuur.
Jazeker, dat doen wij ook… 1 op 1… je moet wel met 4 kids in de leeftijd van 14, 11, 4 en 2. Elk kind heeft een pot met Qualitytime momenten… 1x in de 2 maanden mogen ze begin vd maand een kaartje uit de pot trekken, daar staat op wat ze gaan doen en met wie (pappa of mamma)… dan de agenda erbij een een datum vastzetten… het uitjes kunnen oa zijn, naar de speeltuin, lekker een stul fietsen met onderweg een ijsje, samen klimmen in een klimpark, tent bouwen in of om het huis en lekker picknicken, mannen avond, girlsnight, activiteit naar keuze, uit eten met pappa of mamma. Enz… we doen dit nu al ongeveer 5 jaar, toen ik zwanger raakte van de derde en om te zorgen dat die kleine baby niet hun momentje in beslag nam… kids vinden het geweldig… 1 op 1.