KROOST is er voor opvoeders die verbinding en vrolijkheid zoeken. Voor ouders die zoeken naar een liefdevolle, onvoorwaardelijke manier om met hun kinderen om te gaan. Zonder trucjes, zonder straffen en belonen. Met betrokkenheid en respect. KROOST gaat uit van het goede, is eerst en vooral kritisch op zichzelf, praat minder en vraagt meer, is flexibel en authentiek en totaal niet consequent.
Ben je benieuwd wat “KROOST – ouderschap zonder fratsen” is? Op de meeste gestelde vragen vind je hier antwoord:
Wat is KROOST?
KROOST is een site voor ouders, opvoeders, professionals, die op zoek zijn naar een liefdevolle, invoelende manier van omgaan met kinderen. Wij zijn een informatiebron voor allerlei vormen van empathisch, democratisch, sociocratisch en onvoorwaardelijk ouderschap, gebaseerd op de humanistische psychologie. De twee O’s in onze naam, verwijzen naar onvoorwaardelijk ouderschap.
Zonder fratsen, wat moet ik me daar bij voorstellen?
Elk mens, ouder of kind, is uniek. En de manier waarop twee mensen zich tot elkaar verhouden, is ook altijd weer anders. Daarom vind je op onze site inspiratie/informatie die je helpt bij dit maatwerk. Wij geloven dat ouderschap een zoektocht is, waar de relatie tussen ouder en kind een voortdurende bron van inspiratie, verandering en zelfontdekking is. ‘Zonder fratsen’ verwijst ook naar het ontbreken van opvoedtrucjes, zoals gedragstraining of behaviorisme (straffen/ belonen).
Empathisch, democratisch, onvoorwaardelijk…wat betekent dat eigenlijk allemaal?
Er zijn enorm veel vormen van ouderschap die onderling iets van elkaar verschillen. Sommige vormen, zoals geweldloze communicatie, of How2talk2kids, zijn manieren om te communiceren met elkaar. Andere vormen gaan meer uit van de relatie die je tot elkaar hebt. Eén ding hebben ze gemeen: ze komen allemaal voort uit de humanistische psychologie. Deze vorm is meer filosofisch dan psychologisch van aard. Het gaat ervan uit dat elk mens – en dus ook ieder kind – recht heeft op vrijheid, zelfbeschikking en controle over het eigen leven. En voor kinderen geldt dan natuurlijk dat die keuzes moeten passen bij de leeftijd.
Is onvoorwaardelijk opvoeden hetzelfde als niet straffen of belonen?
Niet helemaal. Onvoorwaardelijk ouderschap is een filosofie, waarbij de relatie tussen ouder en kind het belangrijkste is. Veel ouders kiezen er voor om straf, beloning en andere opvoedtrucjes achterwege te laten.
Kan dat dan, opvoeden zonder straffen en belonen?
Er zijn miljoenen ouders over de hele wereld die het doen, dus het korte antwoord is: ja hoor, dat kan! Sterker nog: wij geloven dat het ouderschap er niet altijd per se makkelijker, maar wel uitdagender en in veel gevallen veel leuker van wordt. Een zoektocht waar je jezelf als ouder, maar ook je kind beter leert kennen.
Maar…wat doe je dán?
Ha, dat is een goede vraag. Wij geloven niet in kant-en-klare antwoorden, omdat elk kind en elke ouder anders is, maar wél in uitwisseling en samenwerking. Daarom is het fijn om te delen met andere ouders, die misschien al meer weten, of juist minder. Die je situatie herkennen, of er juist een frisse blik op kunnen werpen. Een goede ontmoetingsplek en startpunt is ons forum, waar je ouders in alle soorten en maten tegenkomt, die allemaal wel eens tegen iets pittigs aanlopen.
Maar…kinderen hebben toch wel grenzen nodig?
Zeker en die zijn er genoeg. Er zijn natuurlijke grenzen van oorzaak en gevolg. Als je je speelgoed stuk gooit, dan kun je er niet meer mee spelen. Maar mensen hebben ook persoonlijke grenzen, die kunnen per dag wat verschillen. Daar leer je mee rekening te houden door veel met andere mensen op te trekken. En er zijn ook logische grenzen bijvoorbeeld dat je je kind geen gevaarlijke dingen laat doen, zoals zomaar de weg oversteken. Je ziet: er zijn genoeg grenzen waar kinderen al de hele dag van leren. Die hoef je niet extra te verzinnen, die zijn er gewoon al.
Ik ben geen superouder/ opvoeder, is onvoorwaardelijk ouderschap dan wel wat voor mij?
Zeker! Fouten maakt iedereen en we hebben allemaal wel eens een dag waarop alles mis gaat. Wij proberen onvoorwaardelijk naar ons kind, maar juist ook naar onszelf te kijken. Fouten maken is niet erg, samen kom je er wel weer uit. Zo leer je zelf keuzes te maken en beslissingen te nemen die bij jou en je gezin past.