Mijn zoontje is 4 jaar. Het is een temperamentvol mannetje met veel oog voor detail, sociaal erg vaardig en erg enthousiast.
Helaas lopen we tegen het volgende aan: hij weigert de belangrijke, nodige dagelijkse dingen. Hiermee bedoel ik tandenpoetsen en wassen. Hij lijkt feilloos aan te voelen dat het erg belangrijk is dat hij dit doet. Op een bepaalde manier krijg ik de indruk dat hij dit doet om vat op dingen te krijgen.
We vragen hem hoe hij het anders zou willen, waarom hij niet wil poetsen, maar dat kan hij niet vertellen. Hij zegt wel dat hij liever eerst leest of muziek luistert maar uiteindelijk wordt er niet gepoetst. Ook met het wassen krijgen we er geen vat op waarom hij niet wil.
We vinden lichamelijke integriteit erg belangrijk en onder dwang dingen doen vinden we te ver gaan.
Aan de andere kant is wassen en tandenpoetsen ook erg belangrijk en het zou fijn zijn als hij intrinsiek gemotiveerd was om deze dingen te doen maar hij begrijpt nog niet wat de gevolgen zijn als hij het niet doet. We leggen dit uit maar het lijkt niet te landen.
Helaas geeft dit elke avond veel strijd waarbij er aan het einde nog steeds niet gebeurd is wat er zou moeten.
We vinden het belangrijk dat het naar bed gaan een gezellig moment is zodat hij lekker kan gaan slapen. Op dit moment is het of strijd, vaak zonder resultaat of zonder wassen en poetsen naar bed.
Hoe kunnen we zijn intrinsieke motivatie aanspreken? En hoe kunnen we zorgen dat de dingen gebeuren die belangrijk zijn?~ Anoniem
Vakantiestop
Dit is helaas de laatste Hoenderhok voor de zomervakantie.
Voor we je de antwoorden gaan laten zien, willen we je oproepen je dilemma’s aan ons toe te sturen. Dat mag ook anoniem! Na de vakantie zullen we je dilemma dan publiceren.
De antwoorden
Het dilemma leverde veel prachtige en inspirerende antwoorden op, waarvoor hartelijk dank. Een selectie.
Hier ook!
Hier een 8.5jarige met hetzelfde verhaal. hij liegt er ook over(wil ons echt pleasen dus) dat hij bijv wel tanden gepoetst heeft maar tandpasta en tandenborstel liggen onaangeroerd. Douchen is vaak met veel morren en gedoe, zijn haren was ik vaak want als hij het doet zijn ze amper nat, laat staan dat hij shampoo gebruikt of de shampoo eruit gewassen is. Hij is net s’nachts zindelijk aan het worden en aant minderen met lekken overdag dus het wassen is echt wel nodig.
~ Anoniem
Samen doen?
En als je samen met hem gaat douchen en tandenpoetsen? Desnoods speelt hij (terwijl je zelf staat te douchen) bij jou onder de douche ….. Ik zou wel aangeven dat hij vies is van het spelen en hij misschien even onder de douche kan gaan om lekker fris te worden. Geen zeep gerbuiken zou ik geen probleem vinden 🙂 En als je hem dan een tandenborstel geeft om op te kauwen ipv te poetsen … als hij dan ziet hoe jij poetst wil hij misschien toch wat meer op je lijken en zal hij het ook proberen? Ruzie er over is niet verstandig, voor hij 18 is zal hij zich heus wel wassen of zijn tandenpoetsen. Maar goed voorbeeld is nog altijd het beste 🙂
~ Stephanie
Uitleg
Je zoon is 4 jaar, dus krijgt al uitleg om eea te snappen. Ik zou wel vooraf aan hem vertellen dat ik eea op een nieuwe manier wil doen. En ook tijdig aankondigen, of met de wekker erbij, dat het was- tandenpoetstijd is. Ook volwassenen krijgen die aanpak vaak, dan heet het “in de week leggen” van bijv. veranderingsprocessen; een bewust onderdeel van veranderingsstrategie. Met tandenpoetsen is het net als met roken en drugs, de lelijke ellende zie je pas op lange termijn gebruik. Prins Charles had een initiatief daarop; nam zoons mee naar een afkickkliniek. Ook de anti-rook reclame met aftakeling in 20 sec. heeft die functie. Maak het visueel, laat op de PC eea zien, mss forumreacties (na voorselectie op ingrijpendheid). Kids worden gepest met slechte adem, gele tanden, zwarte tanden, je straalt direct uit dat je niet jezelf goed verzorgt en dat vertelt iets over je.
Ik heb het met mijn zoon (9 jaar) niet echt makkelijk, maar het advies van tandartsen is ook om het poetsen te doen t/m 10 jaar. In ieder geval ’s avonds. Rode tandplak verklikkers helpen ook (maken plak visueel).
Lichamelijke integriteit heb ik ook hoog in het vaandel. Wellicht kun je (samen) douchen/in bad met muziek, liedjes samen zingen bijv. doen. Bovendien is alles mogelijk, eerst het 1 dan het ander. Als hij mag bepalen wat de volgorde is, nl eerst muziek en lezen dan laat je een bepaalde verantwoordelijkheid aan hem, die hij niet kan overzien (de schade op langere termijn en zijn cortex breintje die dat moet kunnen is pas met 24 jaar klaar).
Maak het leuk, laat als het voorbij is herhaaldelijk inzien dat het dus leuk is of OK op zijn minst. Wassen en ruzie is nu de associatie, dat moet je kunnen kantelen. http://www.coachy.nl/transactionele-analyse/
En reken er maar op dat je kind gaat argumenteren. Zijn mogelijkheden ervoor zijn aanwezig, vandaar bijgaande link. Dat appél op zijn verstand kun je wel maken, maar alleen met redelijke argumenten.
~ Monique Willems
Herkenbaar
Heel herkenbaar. Onze dochter van 2,5 heeft ook een hekel aan tanden poetsen. Ik kom er steeds meer achter dat geduldig wachten het beste werkt. Gewoon stellen dat het iets is dat moet, maar er geen druk op zetten. Ik wacht dan even (doe even een Zen momentje) en vraag zo nu en dan of ze er al klaar voor is. Soms maak ik tussendoor een grapje met de tandenborstel, om te kijken of ik een ingang kan vinden. Even een gek stemmetje nadoen en de tandenborstel met haar laten praten. Soms een paradoxale aanpak dat ze vooral geen tandjes mag poetsen. Natuurlijk met een ondeugende ondertoon, zodat ze er ineens wel zin in heeft….want wat niet mag dat moet je juist doen ;-). Maar soms lukt het ook gewoon niet. Doordrukken voelt voor mij niet goed. Dan laat ik het liever voor een keer…morgen maar weer extra goed poetsen.
~ Caroline
Stellen als een feit
Het tandarts idee, boekjes en filmpjes leuk! Daarnaast het ook niet als een ‘keuze’ stellen, maar gewoon als een feit. Voor kinderen is het ook fijn wanneer ze niet over van alles hoeven te beslissen, maar dat het gewoon is zoals het is. We kleden ons aan, verzorgen onszelf, eten samen aan tafel, het hoort er nou eenmaal bij. Dus niet mega-focus op het moment zelf en honderd vragen (vind je het fijn als..? Zullen we nu? hoe wil je het dan?) , maar gewoon ‘we gaan dit nu even doen, dat hoort erbij en we doen dat allemaal’. (Op basis van de ideeen van Jean Liedloff) ps ons zoontje van 3 vindt het ook niet fantastisch, laatst leek het hem leuk om het ‘op de kop’ te doen, hij kijkt dan met zn hoofd door z’n benen en vindt het heel grappig. Hij weet dat het moet gebeuren, dus bedacht zelf maar even een grappig idee, misschien een plan? hihi
~ Dolce mamma
Pop
kind de tanden vd pop laten poetsen, is die al voorbij gekomen? Ik heb het zelf nooit gedaan met de kinderen, maar hoor van anderen wel goede resultaten. Naspelen wil vaak wel helpen is mijn ervaring, peuter had moeite met gordels en heeft een tijdlang ‘strak in de autogordel zittertje’ gespeeld. In een stoel met een sjaal bijv. Maar dat deed ze dus uit.
~ Linda
Houdgreep
Tsja ik nam ze in de houdgreep, sommige dingen moeten gewoon. Na drie dagen leek het ze handiger het zelf te doen
~ Marielle
Tandartscontrole
Hier gingen ze past echt min of meer ‘goed’ en ‘vanzelf’ hun tanden poetsen sinds ze zelf op controle bij de tandarts gaan. Iets met vreemde ogen dwingen? We hebben overigens een hele lieve, geduldige tandarts, want zeker bij mijn oudste werkt dwang echt averechts.
~ Annemiek
Samen doen
Maak er een leuk spelletje van DUS Samen doen, niet jij moet nu jouw tanden gaan poetsen dat wordt vaak als ‘last’ aangevoeld, gelijktijdig jij poetst jouw tanden en geeft je kleine man zijn tandenborstel en hij poetst mee -en jij doet de laatste controle poetsbeurt bij hem ,want kinderen kunnen dat nog niet grondig op die leeftijd- en jij wast jouw gezicht en je benoemd de delen en vraagt dat hij je na doet. Eventueel speel je dit liedje dat je net daarvoor kan gaan zingen. Het duurt zeker 3 weken tot een maand eer een nieuwe gewoonte geïnstalleerd is: https://youtu.be/8vyIr7kOwco
~ Sien
Voorspelbaar
Tanden poetsen is bij ons één van de weinige dingen die moeten. We doen het zo leuk en voorspelbaar mogelijk. En als het erop aan komt hou ik toch echt haar kinnetje even vast om te poetsen. Ik benoem wel altijd dat ik zie dat ze het vervelend vindt. Samen poetsen helpt ook. Nu is het soms alleen nog moeilijk als ze heel moe is. Dan sla ik het wel eens over dat heeft mijn dochter dan niet door maar daarmee voorkom ik dat er een negatieve ervaring komt.
~ Selma
Erkenning voor angst of verdriet
Hier het zelfde probleem maar dan met een dreumes van anderhalf. Ik heb er een poos mijn gedachten over laten gaan omdat je echt moet kiezen tussen zijn wil en je eigen wil. Ik vind het heel belangrijk, om waar mogelijk, mijn kind de autonomie/zelfbeschikking/vrijheid te geven waar het om vraagt, en ik wil hem absoluut meegeven dat het goed is om voor jezelf op te komen…. maar uiteindelijk bedacht ik me dat hij nog niet op zich zelf kan wonen en voor zichzelf kan zorgen en dat hij in sommige dingen echt niet weet wat wel of niet goed is en dat hij daarom ook nog zo klein is ( en gelukkig geen 1,80 m en 80 kg ) en aan onze zorg is toevertrouwd. Net zo min als ik hem in het water zou laten lopen, kattenpoep of punaises zou laten eten en over zijn grenzen heen zou ingrijpen, zo vind ik ook dat ik in dit geval over zijn grenzen heen moet” ingrijpen” om hem de zorg te geven die hij nodig heeft. Ik poets zijn tanden nu op een moment dat los staat van het normale tandenpoets moment waarin we samen lekker klooien met tandenborstel en zo. Ik probeer dat alsnog spelenderwijs zo langzaam aan op te pakken. wanneer ik zijn tandenpoets toon ik alle empathie die ik heb en ik troost hem, probeer uit te leggen dat ik van hem en zijn tandjes houd! Maar voor de rest van zijn leven een verpest gebit (want tandbederf kan ook invloed hebben op het blijvende gebit) is niet een keuze die ik nu aan hem over kan laten. Met wassen neem ik hem mee onder de douche, zo stroomt het water gewoon over hem heen en is hij schoon genoeg zonder dat ik steeds onder dwang elk lichaamsdeel moet wassen…. Deze gedachtengang geeft mij uiteindelijk rust, ik hoop dat jullie een oplossing vinden. Veel suc6 het is en blijft gewoon heel naar om je kind zo boos en verdrietig te zien.
~ Mamita
Volgende week weer een nieuw dilemma (en stuur er vooral ook een in als je er een hebt)
De antwoorden op het vorige dilemma, over zwemles en grenzen, vind je hier.
Je kunt intrinsiek proberen wat je wilt, maar als je kind bijv last heeft van sensorische integratie issues (en dat zou in dit geval tactiele en orale overregistratie kunnen zijn); dan zijn jullie nog meer geholpen om het vanuit die hoek te bekijken, waar onvoorwaardelijk ouderschap juist heel erg bruikbaar bij is. Er zijn namelijk ook oefeningen om bijv deze overregistratie te doen verminderen of veranderen.