‘De luizen op mijn hoofd vind ik wel gezellig mama’. Ik ben al weken aan het kammen. Een heel gedoe, met dat lange haar van mijn kinderen. Het levert ook al weken strijd op. Het luizenkammen vinden ze irritant en echt last hebben ze niet van de kriebelbeestjes.
En dus probeer ik hen te overtuigen van het belang van kammen. De beestjes kunnen overlopen naar vriendjes of vriendinnetjes, of naar mij. Jak. Het worden er steeds meer en dan heb je er wél last van. De luizen zuigen bloed. De kinderen zijn niet onder de indruk. ‘Apen eten ze lekker op hè mama!’.
Ik probeer het met streng zijn. Sommige dingen moeten nu eenmaal, punt. Er valt niet te sjacheren met het kammen, want in de tijd dat er niet gekamd wordt planten de beestjes zich lustig voort.
Ik probeer de kinderen af te leiden met de televisie (waardoor ze hun hoofd steeds in de meest onmogelijke positie draaien om nog wat te zien, terwijl ik hun nek controleer). Ik probeer ze een keus voor te leggen: kaal of kammen jongens! Tip: doe dat niet pas als je allemaal geïrriteerd bent, na uitleg, streng zijn, met de televisie tetterend op de achtergrond.
Uiteindelijk krijg ik het de meeste dagen voor elkaar, maar leuk is anders.
Vaak kom je met onderhandelen een heel eind. Maar elkaar in het midden tegenkomen is niet automatisch een goede oplossing, je kan moeilijk een half hoofd per dag luizen. Ooit las ik de volgende vergelijking: twee koks hebben een sinaasappel nodig voor hun gerecht, er is er nog één. Na onderhandeling besluiten ze dat ieder de helft krijgt. De ene kok perst zijn halve sinaasappel uit en gooit de schil weg. De andere kok raspt de sinaasappelschil, waarna de rest in de vuilnisbak belandt. Waar is het misgegaan? Eigenlijk lag hun probleem niet op tafel voordat ze de sinaasappel deelden.
Ons probleem ligt blijkbaar ook nog niet duidelijk op tafel. En dus besluit ik op een rustig moment eens goed uit te vragen wat nu precies het probleem is met kammen. ‘Het is niet leuk, het voelt rot’. Daar kan ik in komen. Normaal gesproken ben ik vrij streng op lichamelijke integriteit, en nu wals ik er overheen. ‘En ik ben moe ’s avonds, dan wil ik naar bed.’. ‘Dus je vindt het naar als je al moe bent, er dan ook nog dat vervelende kammen moet gebeuren?’. ‘Ja.’. ‘Wanneer wil je dan kammen?’. ‘Bij de koffie’. ‘In het weekend kan dat gewoon, zullen we dat afspreken dan? Ik ben alleen bang dat we het vergeten, dat gebeurt vaker.’ ‘Dan maak ik een briefje mama’.
Het briefje kwam er, met uitgebreide tekening. Ze schreef erbij: ‘luizem bij de koffie’. Mmm.
Het onderwerp luizen is natuurlijk niet echt vermakelijk, maar jouw stuk tekst wel. Heel herkenbaar!☺
Ik deed het dus ook voor de tv met een bakje water met afwasmiddel ernaast en een halve fles cremespoeling in haar haar zodat het in ieder geval geen pijn deed
Dit zijn de tips waarmee je mij redt, dit out of the box denken lukt niet altijd (meer) op de momenten dat het nodig is, dankjewel voor de eeuwige inspiratie!
Leuk voorbeeld, met die sinaasappel!
Wat een mooie manier om een oplossing te zoeken die voor iedereen goed is.
Communiceren is zo belangrijk. En ook bij ons schiet dat er vaak bij in als er tegengestelde belangen, haast of vermoeidheid in het spel is.